คนเรามีหลายเรื่องที่จะทำ และมักจะมีความอยากเช่น
- ระบายอารมณ์
- อยากแสดงตัว
- อยากออกความเห็น
- หลายเรื่องอีกมากมาย
เมื่อ ตอนต้นปีได้ขับรถกลับบ้านไปกับพี่ปุ๋ย แกเล่าให้ฟังแบบว่าอยากระบายความหงุดหงิด เรื่องที่รถกระบะขับไล่หลังมา ทั้งบีบแตรเสียงดัง ทั้งสาดไฟไล่ หวังให้พี่ปุ๋ยขับรถทับหัวแม่เท้าของมัน แกเล่าแบบว่าแสดงออกท่าทางความหงุดหงิด แกบอกว่าหากขับหลบก็คงจะตกไหลทางข้างถนนไปแล้วคงไม่ได้กลับมาบ้านแน่ พี่แกยังเล่าต่อพบชี้นิ้วขึ้นมา แบบไม่เกรงว่าเราคนขับรถจะตกใจในท่าทางที่แกแสดงมา แล้วพี่แกก็เล่าต่อว่า แกได้ลดกระจกแล้วตะโกนด่ารถกระบะค้นว่า “ถ้ารีบมาก มัยไม่มาตั้งแต่เมื่อวานวะ” เราคิดในใจว่าพี่แกคงอัดอั้นมานาน ถึงเก็บเอามาเล่าให้เราฟังบ้างก็อยากให้เพื่อนคนไกลช่วยเหลือในบางอย่าง เห็นไมละว่าหากจะเล่า พูดคุยก็ได้แค่คนใกล้ คนที่อยู่ด้วยเท่านั้น เพื่อนคนไกล หรือญาติพี่น้องก็ไม่ได้รับรู้ต่างไปพร้อมกับคนที่อยู่ด้วยเลย ก็คงต้องรอให้เจอกันก่อนแล้วค่อยเล่าให้ฟัง บ้างก็ไม่ได้เล่า แบบว่าลืมไปแล้วก็มี เพื่อนๆคงเคยเจอปัญหาอย่างผมบ้างไม่บ่อยก็เยอะนะครับ
ปัญหาในสิ่งเล่ามาจะหมดไป หากเราระบายเขียนเล่าเรื่องอัดอั้นต่างไว้ในเว็บ เขียนบอกให้เพื่อนๆรับรู้ ระบายสิ่งที่ได้พบเจอใส่ไว้ในเว็บใครเข้ามาเห็น จะได้รู้ หรือแสดงความคิดเห็น สิ่งต่างสามารถทำได้โดยง่ายในอินเตอร์เน็ต ด้วยเทคนิคการทำเว็บ 2.0 เรื่องยากๆหมดไปเหลือเพียงว่าจะมีใครมาบ่นให้ฟังผ่านทาง บล็อกหรือไม่ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น